Als klein meisje heb ik altijd een paard op mijn verlanglijstje gehad. Toen ik ouder werd, begon ik op de een of andere gekke manier ‘zeker te weten’ dat ik op mijn 16e een paard zou krijgen. En hoewel mijn ouders hem niet hebben gegeven, kwam op mijn 16e Onassis op mijn pad! Ik had dan wel geen ‘eigen’ paard, maar in plaats daarvan een geweldige hengst ter beschikking gekregen! Ik genoot elk moment op stal. Tijdens het rijden maar ook tijdens het poetsen. Op mijn 17e verjaardag stond dan ook voor het allereerst geen paard op mijn verlanglijstje…

Mijn paardrijd-ambitie is om een topprestatie neer te zetten op de Paralympische spelen. En hoe gaaf is het dan dat ik was geselecteerd om het land te vertegenwoordigen in Rio op de Paralympische spelen 2016?! Helaas liep het anders en kon ik door de gezondheid van Onassis deze spelen niet deelnemen. Gelukkig komen er nog genoeg Paralympische spelen waar ik mijn ambitie waar kan gaan maken.

Het klinkt misschien heel gek maar wat ik aan het beleven was is al een deel van mijn droom. Ik had een geweldig paard ter beschikking en deed wat ik m’n hele leven al wilde: paardrijden en genieten! Maar mijn echte grote droom is toch om andere mensen, zowel valide als invalide, te inspireren en te motiveren! Er zijn genoeg mensen die eigenlijk helemaal niet weten hoeveel ze in hun mars hebben, onder andere ik vroeger. Juist voor deze mensen is het geweldig om hun plezier en talent te ontdekken en te ontwikkelen. Het maakt me ontzettend blij om daar een steentje aan bij te dragen!